Μετά από δώδεκα χρόνια λειτουργίας στο κέντρο της Αθήνας, το βιβλιοπωλείο «Επί Λέξει» στην οδό Ακαδημίας κατέβασε ρολά.
Η απόφαση για το κλείσιμο είχε γνωστοποιηθεί ήδη από τον περασμένο Μάιο, καθώς —όπως ανέφεραν οι ιδιοκτήτες του— η υπέρογκη αύξηση του ενοικίου κατέστησε αδύνατη τη συνέχιση της λειτουργίας του.
Στην αποχαιρετιστήρια ανακοίνωσή τους, ευχαρίστησαν το κοινό για τη στήριξη και την εμπιστοσύνη τους όλα αυτά τα χρόνια: «Δεν υπάρχουν λόγια, και το ευχαριστώ είναι λίγο, για να εκφράσουν τα συναισθήματά μας. Να είστε όλοι καλά, να διαβάζετε και να στηρίζετε τα μικρά βιβλιοπωλεία».
Στην ίδια ανάρτηση σημειώνουν πως το «Επί Λέξει» «ένα λιθαράκι το έβαλε» στην υπόθεση του βιβλίου, ενώ απευθύνουν ειδική ευχαριστία στη ζωγράφο Ελένη Μιχαήλου, που επιμελήθηκε τον εικαστικό χώρο του βιβλιοπωλείου.
Η απόφαση για το οριστικό κλείσιμο ήρθε έπειτα από αποτυχημένες προσπάθειες μεταβίβασης της επιχείρησης, καθώς, όπως τονίζουν οι ιδιοκτήτες, η απαίτηση των ιδιοκτητών του ακινήτου για υπερδιπλασιασμό του ενοικίου ήταν «ένας τοίχος που δεν μπορούσαμε να γκρεμίσουμε».
«Ήταν δώδεκα υπέροχα χρόνια», καταλήγει το μήνυμα του «Επί Λέξει» — ενός χώρου που, πέρα από βιβλιοπωλείο, υπήρξε σημείο συνάντησης συγγραφέων, αναγνωστών και ανθρώπων του πολιτισμού στο κέντρο της πόλης.
Το τέλος μιας παλιάς σχέσης
Η είδηση για το κλείσιμο του βιβλιοπωλείου «Επί Λέξει» στην Ακαδημίας, έπειτα από δώδεκα χρόνια λειτουργίας, έγινε αφορμή για να αναδειχθούν οι δυσκολίες επιβίωσης των μικρών βιβλιοπωλείων στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα.
Η συνιδιοκτήτρια Μαρία Παπαγεωργίου —με πορεία 45 ετών στον χώρο του βιβλίου— μιλώντας τον περασμένο Μάιο στην Καθημερινή αποκάλυψε ότι το ενοίκιο από 2.200 ευρώ αυξήθηκε σε 5.000, γεγονός που έκανε αδύνατη τη συνέχιση της δραστηριότητας.
«Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει ξανά χώρος βιβλίου», ανέφερε.
Το ρεπορτάζ περιέγραφε ένα τοπίο ασφυκτικό, όπου οι αυξήσεις ενοικίων, η συρρίκνωση της αγοράς, η μετατόπιση του αναγνωστικού κοινού στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες και η απουσία ουσιαστικής στήριξης από την πολιτεία απειλούν την ύπαρξη των ανεξάρτητων βιβλιοπωλείων.
Τα μικρά καταστήματα, που λειτουργούσαν επί δεκαετίες ως πυρήνες πολιτισμού και σημείο συνάντησης συγγραφέων και αναγνωστών, δεν αντέχουν πλέον το αυξανόμενο λειτουργικό κόστος και τον ανταγωνισμό των μεγάλων αλυσίδων.
Όπως επισημαίνεται, το τέλος του «Επί Λέξει» δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό αλλά σύμπτωμα μιας βαθύτερης κρίσης που απειλεί έναν ολόκληρο τρόπο σχέσης με το βιβλίο — εκείνον της προσωπικής επαφής, της κουβέντας, της κοινότητας γύρω από το έντυπο.
