Στον απόηχο της μεγαλύτερης σιδηδρομικής τραγωδίας,που γνώρισε ποτέ η χώρα,υπάρχει μόνο η οδύνη,ο πόνος και ένα βουβό κλάμα.
Κλάμα για όλα εκείνα τα νέα παιδιά, που χάθηκαν σ’ένα δρομολόγιο ,που είχε κλείσει ραντεβού με τον θάνατο.
Η πολύνεκρη τραγωδία,όσο περνάνε οι ώρες,αποκτά πρόσωπο,στα πρόσωπα εκείνων που χάθηκαν τόσο άδικα.
Τα λόγια αυτών που έμειναν πίσω,πατεράδων,μανάδων,συζύγων,συγκλονίζουν.
Άλλοι χάθηκαν σε μια άμορφη μάζα σιδερικών και άλλοι δίνουν μάχη για να κρατηθούν στη ζωή.
Όπως ο 20χρονος φοιτητής από το Βόλο, που ήταν ο μόνος επιζών από το πρώτο βαγόνι του επιβατηγού τρένου, που συγκρούστηκε στα Τέμπτη με εμπορική αμαξαστοιχία.Η μητέρα του φοιτητή έγραψε στην σελίδα της: «Σκάστε σήμερα όλοι οι πολιτικοί! Σήμερα ουρλιάζουν οι μανάδες…»
Ο Ι.Γ. φοιτητής του τμήματος Μηχανολόγων – Μηχανικών του ΑΠΘ δίνει μεγάλη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Ο 20χρονος φέρεται να εκτοξεύτηκε στα χωράφια μετά την τραγωδία με τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη. Εκεί τον βρήκαν χωρίς τις αισθήσεις του οι διασώστες και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο της Λάρισας, όπου δίνει μια μεγάλη μάχη.Τη μάχη της ζωής.
