Με τίτλο “Άλλο σχολική αίθουσα και άλλο μπαράκι”, ο Άκης Τσελέντης σχολιάζει σε μία μακροσκελή ανάρτησή του τα όσα σημειώθηκαν στο Μουσικό Σχολείο στο Ιλιον με τον μαθητή που επέλεξε να φορέσει φούστα και τα όσα ακολούθησαν με τον καθηγητή να τον πετά εκτός τάξης.
Ο καθηγητής σεισμολογίας και διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου, κάνει αναφορά στην μπλε ποδιά που φορούσαν στο παρελθόν όλοι οι μαθητές. Όπως μάλιστα σημειώνει προτιμά “δήθεν καταπιεσμένους μαθητές με ποδιά παρά μαθητές με τατουάζ και σκουλαρίκια”.
Ο Άκης Τσελέντης τονίζει ότι το τελευταίο που θα ήθελενα δει, είναι να κληθεί για επίπληξη ο Καθηγητής από το Υπουργείο Παιδείας.
Διαβάστε την ανάρτηση του Άκη Τσελέντη
“Άλλο σχολική αίθουσα και άλλο μπαράκι
Πολλές αντιδράσεις έχει προκαλέσει σε Σχολείο του Ίλιον, το σχόλιο ενός καθηγητή σε μαθητή 1ης Γυμνασίου που μπήκε στην αίθουσα, φορώντας φούστα. Σύμφωνα με τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, του μίλησε “υποτιμητικά” μπροστά σε όλους τους συμμαθητές του, ενώ τον έστειλε στο γραφείο του διευθυντή.
Πόσοι από εσάς που διαβάζετε αυτή την είδηση δεν θυμάστε την μπλε ποδιά με τον άσπρο γιακά που φορούσαν οι μαθητές και μαθήτριες της χώρας έως και το 1982;
Η χαρά μας ήταν πότε θα πάμε να αγοράσουμε τη νέα μας ποδιά και μετά αγωνία μέχρι την πρώτη ημέρα στο σχολείο για να την φορέσουμε.
Σύμφωνα με την τότε κρατούσα άποψη η ομοιομορφία των μελών της μαθητικής κοινότητας ήταν ο στόχος της καθιέρωσης “στολής” για τους μαθητές και τις μαθήτριες.
Το 1982, ο υπουργός Παιδείας της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, Λευτέρης Βερυβάκης ανακοίνωνε με κάθε επισημότητα την απόφαση για την κατάργησή της. Έπρεπε βλέπετε να αλλάξει και το dress cod, είχαμε τη περίοδο του λαϊκού ζιβάγκο (όπως μετέπειτα και την περίοδο που θεωρούσε την γραβάτα δείγμα της άρχουσας τάξης…)
“Ήταν κάτι σαν η… αποτίναξη του ζυγού….” μα ταυτόχρονα, το δικαίωμά τους να αποφασίζουν οι μαθητές για την εμφάνισή τους και να προσδιορίζουν οι ίδιοι οι μαθητές το “στυλ και την προσωπικότητά τους.”
Αν η κατάργησή της μαθητικής στολής ήταν σωστή ως απόφαση ή όχι; Και αν κατάφερε το σκοπό της να αναπτύξει την προσωπικότητα του παιδιού, είναι μεγάλη κουβέντα.
Γιατί σε κάθε ναι μεν, υπάρχει κι ένα αλλά…
Εγώ πάντως προτιμώ δήθεν “καταπιεσμένους” μαθητές με ποδιά παρά μαθητές με τατουάζ και σκουλαρίκια στα χείλη στα αυτιά στη γλώσσα και στα μάγουλα που να καπνίζουν κρυφά στα διαλύματα και στις 10 λέξει που λένε οι 8 να περιλαμβάνουν την προσφώνηση “ρε μα@@κα”.
Το τελευταίο που θα ήθελα να δω είναι να κληθεί για επίπληξη ο Καθηγητής από το Υπουργείο Παιδείας….
Μήπως έχουμε κάπου ξεφύγει;”