Ο εργαζόμενος, εκτός βάρδιας εκείνη την ημέρα, είχε βρεθεί στο κατάστημα μαζί με τη σύντροφό του. Μπροστά στα ψυγεία με τα αλλαντικά, όπως κατέθεσε, δέχθηκε ξαφνική και απρεπή χειρονομία από τον προϊστάμενό του. Το χέρι που τον άγγιξε συνοδεύτηκε από μια χαρακτηριστική κίνηση σιωπής και λίγο αργότερα από τον ψίθυρο «από πίσω έπιασα, από μπροστά επιτρέπεται;». Το περιστατικό δεν συνέβη σε απομονωμένο σημείο, αλλά μπροστά σε δύο μάρτυρες: τη σύντροφό του και έναν συνάδελφό του.
Για τον ίδιο, το γεγονός αυτό πολλαπλασίασε την αίσθηση ντροπής και ταπείνωσης, καθώς εκτυλίχθηκε σε δημόσια θέα. Η αγωγή που κατέθεσε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου δεν περιορίζεται στη συγκεκριμένη σκηνή. Αντίθετα, περιγράφει ένα μοτίβο συμπεριφορών που είχαν προηγηθεί και διαμόρφωσαν ένα εργασιακό κλίμα εκφοβιστικό και εχθρικό. Δυο μήνες νωρίτερα, τον Φεβρουάριο, είχε λάβει στο κινητό του μήνυμα με χυδαίο σεξουαλικό περιεχόμενο από τον ίδιο άνθρωπο. Η ωμή φρασεολογία καταγράφεται αυτούσια στη δικογραφία και, όπως σημειώνεται, αποτέλεσε για τον εργαζόμενο μια πρώτη σαφή ένδειξη ότι η σχέση εξουσίας στον χώρο εργασίας είχε μετατραπεί σε μέσο προσβολής και πίεσης.
Μετά το περιστατικό του Απριλίου, αποφάσισε να μιλήσει. Στις 26 Απριλίου απέστειλε e-mail στα ανώτερα στελέχη της εταιρείας, περιγράφοντας με λεπτομέρεια όσα είχαν συμβεί. Ζήτησε επανειλημμένα το υλικό από τις κάμερες ασφαλείας, το οποίο, όπως ανέφερε, κάλυπτε τον χώρο του καταστήματος όπου σημειώθηκε η παρενόχληση. Παρά τις προσπάθειές του, δεν το έλαβε ποτέ. Η άρνηση αυτή τον οδήγησε να πιστέψει ότι η εταιρεία δεν είχε διάθεση να ερευνήσει ουσιαστικά το θέμα. Το ίδιο συνέβη, όπως αναφέρει, και όταν ζήτησε επίσημα στοιχεία διεύθυνσης του προϊσταμένου, ώστε να τα χρησιμοποιήσει για τη νομική του προσφυγή.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Δημοκρατική της Ρόδου, στις 2 Μαΐου 2024 προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας Ρόδου. Εκεί συντάχθηκε δελτίο εργατικής διαφοράς, ενώ στις 21 Ιουνίου εκδόθηκε το πόρισμα με αριθμό πρωτοκόλλου 345298. Στο κείμενο, το οποίο αναφέρεται αυτούσιο στη δικογραφία, γίνεται αυστηρή σύσταση στην εργοδοσία να τηρήσει το νέο θεσμικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση της βίας και της παρενόχλησης στον χώρο εργασίας και να λάβει μέτρα προστασίας των μισθωτών. Για τον εργαζόμενο, ήταν η πρώτη στιγμή που είδε την καταγγελία του να βρίσκει θεσμική ανταπόκριση, κάτι που τον ενθάρρυνε να συνεχίσει τον αγώνα του. Στο μεταξύ, είχε ενημερωθεί ότι ο προϊστάμενος είχε αποχωρήσει από την εταιρεία με δική του πρωτοβουλία. Η παραίτηση επιβεβαιώθηκε με υπόμνημα που κατέθεσε η διοίκηση τον Μάιο. Παρ’ όλα αυτά, για τον εργαζόμενο, η αποχώρηση δεν εξάλειψε την προσβολή.
Όπως τονίζει στην αγωγή του, είχε ήδη αισθανθεί ψυχικά καταρρακωμένος, εξευτελισμένος μπροστά στη σύντροφό του και τον συνάδελφό του, και με τραυματισμένη την αξιοπρέπεια και την εικόνα του στον χώρο εργασίας. Το αίτημά του δεν ήταν μόνο ηθικό αλλά και νομικό: ζητούσε αποζημίωση για την ηθική βλάβη που είχε υποστεί. Η δικογραφία περιέχει εκτενείς αναφορές στο νομικό πλαίσιο. Το άρθρο 337 του Ποινικού Κώδικα, που αφορά την προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας, αναλύεται λεπτομερώς, με παραπομπές σε αποφάσεις του Αρείου Πάγου. Εκεί αποσαφηνίζεται ότι ακόμη και μια χειρονομία ή μια φράση, χωρίς πλήρη γενετήσια πράξη, μπορεί να θεωρηθεί ασελγής πράξη, εφόσον προσβάλλει βάναυσα την αξιοπρέπεια του άλλου. Παράλληλα, γίνεται επίκληση των άρθρων 57, 59, 914 και 932 του Αστικού Κώδικα, που προστατεύουν την προσωπικότητα και προβλέπουν αποζημίωση σε περίπτωση παράνομης και υπαίτιας προσβολής της.
Η νομολογία που παρατίθεται ενισχύει την άποψη ότι η προσωπικότητα είναι απόλυτο αγαθό και ότι η προσβολή της συνιστά ειδική μορφή αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ποινική καταδίκη.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η αναφορά στην αντιστροφή του βάρους απόδειξης στις υποθέσεις σεξουαλικής παρενόχλησης. Σύμφωνα με το ισχύον νομικό πλαίσιο, όταν ένας εργαζόμενος καταγγέλλει τέτοιου είδους συμπεριφορά, αρκεί να πιθανολογήσει την ύπαρξή της· το βάρος περνά στον εργοδότη ή στον καταγγελλόμενο να αποδείξει ότι δεν υπήρξε παραβίαση. Πρόκειται για μια κρίσιμη διάταξη, που στοχεύει να προστατεύσει τα θύματα από την αδυναμία να τεκμηριώσουν με αποδείξεις συμπεριφορές που συχνά εκδηλώνονται χωρίς μάρτυρες ή καταγραφές.
Στην αγωγή περιγράφονται επίσης οι ψυχολογικές συνέπειες. Ο ενάγων κάνει λόγο για απώλεια ηρεμίας, διατάραξη της προσωπικής και οικογενειακής του ζωής, τρόμο και ανησυχία που αντικατέστησαν τη γαλήνη της καθημερινότητάς του. Το ποσό που διεκδίκησε, 4.940 ευρώ, χαρακτηρίζεται ως εύλογο και αναλογικό, με στόχο όχι τον πλουτισμό αλλά την ηθική παρηγοριά. Όπως σημειώνεται, η χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη έχει εξισορροπητική λειτουργία: αποσκοπεί να ανακουφίσει το θύμα και να αποκαταστήσει, έστω εν μέρει, την ψυχική του ισορροπία.
Η υπόθεση έφτασε στο ακροατήριο και το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου εξέδωσε την απόφασή του στις 3 Σεπτεμβρίου 2025. Το δικαστήριο έκρινε ότι πράγματι υπήρξε προσβολή της προσωπικότητας του εργαζομένου και υποχρέωσε τον πρώην προϊστάμενό του να καταβάλει αποζημίωση ύψους 800 ευρώ. Το ποσό ήταν μικρότερο από αυτό που είχε αιτηθεί, όμως η σημασία της απόφασης ξεπέρασε τα νούμερα. Για πρώτη φορά σε δικαστική κρίση, αναγνωρίστηκε ότι άνδρας εργαζόμενος υπήρξε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο εργασίας του, ότι η αξιοπρέπειά του προσβλήθηκε και ότι δικαιούται αποκατάσταση.
