Η μετάλλαξη Όμικρον μπορεί και “παρακάμπτει” τα αντισώματα που έχουν αναπτύξει όσοι έχουν νοσήσει από τις προηγούμενες μεταλλάξεις: Άλφα, Βήτα, Γάμα, Δέλτα, Ζήτα ή και από την Όμικρον (υποπαραλλαγή BA.1).
Παράλληλα, στους εμβολιασμένους, η ικανότητα εξουδετέρωσης του ιού είναι μειωμένη, αλλά ισχυρότερη από τη φυσική ανοσία. Αυτά είναι μερικά από τα πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα που περιλαμβάνονται σε μελέτη που διενήργησαν το Κέντρο Ιογενών Νοσημάτων του Πανεπιστημίου της Γενεύης (UNIGE) και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γενεύης (HUG) και δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Nature Communications.
Το ζητούμενο ήταν γιατί οι νέες υποπαραλλαγές της Όμικρον δίνουν τόσο μεγάλο αριθμό
επαναλοιμώξεων. Από την αρχή της πανδημίας, το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γενεύης, στο κέντρο για τους εξωτερικούς ασθενείς, γίνονταν τεστ κορονοϊού στην κοινότητα.
“Από τις αρχές του 2020, έχουμε συλλέξει δείγματα του αρχικού ιού και όλων των παραλλαγών του που εμφανίστηκαν στην Ελβετία, ακόμη και τις πιο σπάνιες όπως η Γάμα και η Ζήτα. Υπάρχει μια ολοκληρωμένη συλλογή δειγμάτων από άτομα με διαφορετικό υπόβαθρο μόλυνσης, που αποκτήθηκε σύμφωνα με ένα πανομοιότυπο πρωτόκολλο” εξηγεί η Isabella Eckerle, καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής UNIGE και επικεφαλής του Κέντρου HUG-UNIGE.
Η ερευνητική ομάδα πήρε δείγματα αίματος από 120 εθελοντές που είχαν μολυνθεί προηγουμένως με μία από τις διαφορετικές παραλλαγές, μη εμβολιασμένους ή εμβολιασμένους και νοσήσαντες, είτε πριν είτε μετά τον εμβολιασμό. “Με μέση ηλικία μεταξύ 28 και 52 ετών, χωρίς σημαντικές συννοσηρότητες και μια ήπια έως μέτρια μορφή COVID-19, ήταν η πλειοψηφία των περιπτώσεων στην κοινότητα”, εξηγεί η Isabella Eckerle.
Τα επίπεδα αντισωμάτων ήταν δέκα φορές υψηλότερα με τον εμβολιασμό
Ο στόχος ήταν να προσδιοριστεί κατά πόσο τα αντισώματα που δημιουργήθηκαν κατά την πρώτη μόλυνση ήταν σε θέση να εξουδετερώσουν τις διάφορες παραλλαγές του SARS-CoV-2. “Η Όμικρον αποδείχθηκε ότι αποφεύγει τη προϋπάρχουσα φυσική ανοσία, καθώς και, σε μικρότερο βαθμό, αυτή που προκαλείται από τον εμβολιασμό”, εξηγεί ο Benjamin Meyer, ερευνητής στο Τμήμα Παθολογίας και Ανοσολογίας του Ιατρική Σχολή του UNIGE.
Πράγματι, τα επίπεδα αντισωμάτων σε εμβολιασμένα άτομα είναι περίπου 10 φορές υψηλότερα από ό,τι σε άτομα που έχουν αναπτύξει μόνο ανοσία μετά τη μόλυνση. Επιπλέον, ο συνδυασμός των δύο, γνωστός ως υβριδική ανοσία, φαίνεται να διατηρεί ακόμη υψηλότερα και ευρύτερα επίπεδα αντισωμάτων.
“Έτσι, η Όμικρον μπορεί να αποφύγει την υπάρχουσα ανοσία και να προκαλέσει λοίμωξη, αλλά η νοσηλεία και ο θάνατος λόγω κορονοϊού, ακόμη και με Όμικρον, εξακολουθούν να μειώνονται μετά τον εμβολιασμό”.
Ωστόσο, ο SARS-CoV-2 διατηρεί μια εκπληκτική ικανότητα μετάλλαξης, η οποία φαίνεται επίσης να επιταχύνεται. “Απαιτείται ακόμη επαγρύπνηση, ειδικά καθώς οι επιδημιολογικές καμπύλες αυξάνονται απότομα από την εμφάνιση του BA.5, της πιο πρόσφατης υποπαραλλαγής Όμικρον”, προσθέτει η Isabella Eckerle.
Οι επιστήμονες πραγματοποίησαν επίσης αντιγονική χαρτογράφηση των διαφορετικών παραλλαγών, με βάση το ίδιο μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό των αντιγονικών αλλαγών της γρίπης.”Αυτή η υπολογιστική μέθοδος καθιστά δυνατή την αναπαράσταση της απόστασης μεταξύ των χαρακτηριστικών των αντιγόνων των σχετικών παραλλαγών: όσο πιο μακριά είναι, τόσο λιγότερο αποτελεσματικά θα είναι τα αντισώματα που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια προηγούμενων λοιμώξεων. Αποδεικνύεται ότι ο ορότυπος Όμικρον είναι εντελώς διαφορετικός από τους άλλους, όπως και η παραλλαγή Ζήτα, η οποία εξαφανίστηκε γρήγορα”, αναφέρει η Meriem Bekliz, συγγραφέας της μελέτης.
Πρόοδος στην κατανόηση των ιών
Ποτέ άλλοτε ένας ιός του αναπνευστικού δεν έχει εξεταστεί τόσο προσεκτικά. “Αυτός ο ιός, που
ανήκει στην ίδια οικογένεια κορονοϊών που προκαλούν σχεδόν το ένα τρίτο των κοινών
κρυολογημάτων, μπορεί, ελλείψει μέτρων, να εξαπλωθεί σαν πυρκαγιά σε πληθυσμούς χωρίς
ανοσία για την καταπολέμησή του”, εξηγεί ο Benjamin Meyer. “Τώρα έχουμε εργαλεία
προσδιορισμού αλληλουχίας και μοριακής παρατήρησης που ήταν άγνωστα πριν από μερικά
χρόνια” είπε.
