Δύσκολες στιγμές βιώνει η ηθοποιός Αντιγόνη Κουλουκάκου που αγαπήθηκε μέσα από τον ρόλο της “Ιουλίας” στο σήριαλ, “Γη της Ελιάς”.
Όπως έκανε η ίδια γνωστό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου νοσηλεύεται στο νοσοκομείο.
Η ηθοποιός δημοσίευσε μία φωτογραφίας με την ίδια να βρίσκεται στο κρεβάτι έχοντας ορό στο χέρι, ενώ παράλληαλ μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς της φίλους και κάποιες προσωπικές τις σκέψεις.
Έγραψε συγκεκριμένα στη λεζάντα της ανάρτησής της:
«Ένας Αύγουστος αλλιώτικος, διαφορετικός αλλά πάντα ευλογημένος.
Το ξέρω ότι δεν σας έχω συνηθίσει σε τέτοια post.. η ζωή στο ινσταγκραμ είναι πάντα με περιτύλιγμα αστερόσκονης και χρυσόσκονης. Σας παρουσιάζω την όμορφη και θετική πλευρά αυτών που κάνω και είμαι. Απ΄τη μια γιατί θεωρώ ότι όλοι έχουμε προβλήματα και κουβαλούμε τους σταυρούς μας και δεν πρέπει να επιβαρύνουμε τον κόσμο με επιπλέον πόνο κ στεναχώρια. Απ΄την άλλη γιατί ποτέ δεν μου άρεσε η κακή είδηση, η αρνητική, η στενάχωρη και η αναπαραγωγή της. Θεωρώ πως είναι κακή διαπαιδαγώγηση σε οποιαδήποτε ηλικία. Επίσης έχω μεγαλώσει και με τα εν οίκω μη εν δήμω.
Το τελευταίο χρόνο όμως παρακολουθώ ότι το ινσταγκραμ όπως όλες οι πλατφόρμες έχει και αυτό μια ανθρώπινη πλευρά. Κινητοποιεί κόσμο που τρέχει να βοηθήσει τον συνάνθρωπο του στην άλλη άκρη της Ελλάδος. Έχει μια άμεση ωμή και σκληρή πραγματικότητα καμιά φορά που όμως δημοσιογραφικά είναι σωστή γιατί τα γεγονότα δεν χρωματίζονται και ο τόνος της φωνής δεν επηρεάζεται αποκτώντας γραμμές και τάσεις πολιτικές. Τα ελληνικά είναι ανθρώπινα και καθόλου ξύλινα, εμπεριέχουν συναίσθημα και αλήθεια όπως οι ιστορίες που μας έλεγαν οι γιαγιάδες και παππούδες. Οι άνθρωποι ανεξαρτήτως ηλικίας επικοινωνούν, κανένα χάσμα γενεών μόνο ανταλλαγή νιότης και γνώσης. Γίνονται όμορφα πράγματα σε αυτό το μαραφέτι όπως θα έλεγε και ο παππούς μου και ας του φαινόταν εξωγήινο.
Τώρα τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη φωτό μου απ’ το νοσοκομείο και όχι από κάποια παραλία.. χάθηκε ο κόσμος να βάλεις μια με μαγιό και ας είναι και περσινή κάποιοι θα σκεφτείτε. Εγώ αυτό που σκέφτομαι είναι ότι ακόμα και αν δεν θεωρούμε κάτι σπουδαίο τον εαυτό μας ή αυτό που κάνουμε, όλοι έχουμε μια υποχρέωση προς τις νεότερες γενιές. Να τους μάθουμε να μην φοβούνται και να λένε πάντα την αλήθεια τους. Να τους μαθαίνουμε ότι θα πέφτουν και ότι θα ξανασηκωθούν πολλές φορές στη ζωή τους. Ότι ο πόνος και η στεναχώρια είναι μέσα στη ζωή, όπως είναι η χαρά και το γέλιο και πως να τα διαχειρίζονται, εκείνοι μόνοι τους. Μην παρεξηγηθώ, πιστεύω και στο Θεό και στην οικογένεια και στους φίλους αλλά ξέρω πως όταν πέφτεις δεν έχεις πάντα παρέα.. όταν σηκώνεσαι δε μπορεί να μην είναι και κανένας δίπλα σου.
Η πίστη σου είναι στην αγάπη στο καλό και στο φως. Continue in msg».
